زنگ خطر
نمیدونم کتاب سیری در نهج البلاغه استاد شهید مرتضی مطهری رو خوندیدید یا نه ؟ به نظرم یکی از کتابهاییه که لذت مطالعه رو در جان آدم بجا میذاره . این کتاب به معرفی بخشهای مختلف نهج البلاغه میپردازه و با دقتی ستودنی دیدگاه های امیرالمومنین علی علیه السلام رو در مسائل مختلف تبیین میکنه.
قسمتی از این کتاب که جمله به جمله اش مثل سایر آثار استاد جای تامل داره:
« انسان خصیصه ای دارد که ایده آل جو و کمال مطلوب خواه آفریده شده است در جستجوی چیزی است که پیوندش با او بیش از یک ارتباط معمولی باشد. به عبارت دیگر : انسان در سرشت خویش پرستنده و تقدیس کننده آفریده
شده است و در جستجوی چیزی است که او را منتهای آرزوی خویش قرار دهد و" او " همه چیزش بشود .
اینجا است که اگر انسان خوب رهبری نشود و خود از خود مراقبت نکند ،ارتباط و " علاقه " او به اشیاء به " تعلق " و " وابستگی " تغییرشکل میدهد ، " وسیله " به " هدف " استحاله میشود ، " رابطه " به صورت " بند " و " زنجیر " در میآید ، حرکت و تلاش و آزادی مبدل به توقف و رضایت و اسارت میگردد .
اینست آن چیزی که نبایستنی است و برخلاف نظام تکاملی جهان است و ازنوع نقص و نیستی است نه کمال و هستی ، و اینست آن چیزی که آفت انسان و بیماری خطرناک انسان است و اینست آن چیزی که قرآن و نهج البلاغه انسان را نسبت به آن هشدار میدهند و اعلام خطر میکنند.»
(سیری در نهج البلاغه ص 271)
