زنگ خطر

نمیدونم کتاب سیری در نهج البلاغه استاد شهید مرتضی مطهری رو خوندیدید یا نه ؟ به نظرم یکی از کتابهاییه که لذت مطالعه رو در جان آدم بجا میذاره . این کتاب به معرفی بخشهای مختلف نهج البلاغه میپردازه و با دقتی ستودنی دیدگاه های امیرالمومنین علی علیه السلام رو در مسائل مختلف تبیین میکنه.

قسمتی از این کتاب که جمله به جمله اش مثل سایر آثار استاد جای تامل داره:

« انسان خصیصه‏ ای دارد که ایده آل جو و کمال مطلوب خواه آفریده شده است‏ در جستجوی چیزی است که پیوندش با او بیش از یک ارتباط معمولی باشد.  به عبارت دیگر : انسان در سرشت خویش پرستنده و تقدیس کننده آفریده‏
شده است و در جستجوی چیزی است که او را منتهای آرزوی خویش قرار دهد و" او " همه چیزش بشود .
اینجا است که اگر انسان خوب رهبری نشود و خود از خود مراقبت نکند ،ارتباط و " علاقه " او به اشیاء به " تعلق " و " وابستگی " تغییرشکل می‏دهد ، " وسیله " به " هدف " استحاله می‏شود ، " رابطه " به‏ صورت " بند " و " زنجیر " در می‏آید ، حرکت و تلاش و آزادی مبدل به‏ توقف و رضایت و اسارت می‏گردد .
اینست آن چیزی که نبایستنی است و برخلاف نظام تکاملی جهان است و ازنوع نقص و نیستی است نه کمال و هستی ، و اینست آن چیزی که آفت انسان‏ و بیماری خطرناک انسان است و اینست آن چیزی که قرآن و نهج البلاغه‏ انسان را نسبت به آن هشدار می‏دهند و اعلام خطر می‏کنند.»

(سیری در نهج البلاغه ص 271)