بخیر ترین سرنوشت

می خواهم امشب کمی تأخیر بیندازم قران به سرگرفتنم را.

عیبی که ندارد؟

دارد؟

تو قرآنت را به سر بگیر

من سراپا گوش می شوم

تا « بک یا الله » هایی را که می گویی

با بند بند وجودم بشنوم.

دوست دارم قرآن را که در برابرت باز

می کنی

ببینم کدام آیه می آید

و نگاه تو به آیه ها چه شکلی است.

من فقط صدای قرآن خواندنت را

نمی خواهم

دوست دارم قرآن دیدنت را هم ببینم

چون می دانم حتی از تماشای قرآن تو هم

 می شود جان گرفت.

صبر می کنم و صبر می کنم

تا قرآن به سر گرفتنت تمام شود

سرم را کج می کنم

و در حالی که اشک هایم پشت هم جاری است می گویم:

آقا!

می شود همان قرآنی را که به سر گرفتی

بدهی به من؟

التماست می کنم و می گویم:

سحر دارد تمام می شود

و من هنوز قرآن به سر نگرفته ام.

قرآنت را بده

که من دوست دارم فقط با قرآن تو

خدا را صدا بزنم.

قرآن تو را اگر بگیرم

گمان نمی کنم که دیگر نیازی به قسم باشد.

همین که قرآن تو به دستم رسید

دستم می شود مشکل گشای عالم

و وقتی گذاشتم روی سرم

فکرم می شود روشنی بخش راه های تاریک .

آقا! امشب پس از این شب بخیر ، نمی خوابم

شب قدر است.

می خواهم به تو شب بخیر بگویم

که سرنوشتم بخیر شود.

شب بخیر بخیر ترین سرنوشت من!

محسن عباسی ولدی