خوش به حال هر کی ...

خوش به سعادت اونایی که بعضی از صفات رو ذاتا دارن و بد به حال اونایی که همون صفات رو نه تنها ندارن بلکه هیچ تلاشی هم برای کسبشون نمی کنن.

دیدید آدمایی رو که مادرزادی آرومن! خیلی دیر عصبانی میشن.به عبارتی انسان های حلیم و بردباری هستند. باید روزی هزار هزار مرتبه خدا رو شکر کنن! خوش به حالشون. وقتی در نظر بگیرید که خیلی از خطاها و گناهانی که ما انجام میدیم در اثر عصبانیته شما هم میگید خوش به حالشون.

خیلی از غیبت کردنا، تهمت زدنا، حرمت شکستنا، بردن آبروی دیگران و خصوصا حسادت ها ... عاملی جز عصبانیت نداره.

و در اون وقته که خدا باید به ما رحم کنه!

یکی دیگه از صفاتی که آدم اگه ذاتا داشته باشه خیلی خوش به حالش میشه سخاوته. صفتی که طبق روایات، صاحبش رو به هدایت و بهشت بسیار نزدیک میکنه و حتی آدم سخاوتمند تو این دنیا هم خیلی عزیزه. گذشته از این، انسان های سخی، لذتی رو از کرم و بخشندگیشون بدست می آرن که تو هیچ اندوختنی بدست نمیاد!

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مورد عبدلله بن جدعان از مشرکان معروف جاهلیت فرمودند: کم عذابترین جهنم، عبدلله بن جدعان است زیرا او گرسنگان را سیر می کرد.( بحار- ج 4، ص 384)

و یا این روایت که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به عدی بن حاتم فرزند حاتم طایی فرمودند: خداوند عذاب شدید را از پدرت به خاطر جود و بخشش او برداشت.( سفینه البحار، ج 2، ص 607)

بیچاره آدمایی که لذت زندگیشون تو جمع کردن و گاهی پنهان کردنه. آدمایی که حتی خیرشون به نزدیکان و اطرافیانشونم نمی رسه چه برسه به غریبه ها. قبلا روایتی رو دیده بودم که نگاه کردن به شخص بخیل، موجب قساوت قلب میشه حالا فکر کنید قلب خود بخیل دیگه چیه؟!!!!

صفت دیگه ای که آدم باید به صاحبش دست مریزاد بگه تواضعه. این صفت هم تو هر کسی پیدا نمیشه . البته خیلی ها متظاهر به این صفتند اما در جای خودش مشخص میشه که چقدر رویِ منِ خودشون حساب باز می کنن به قول یکی از اساتید می گفت اونی که دائم بهش برمی خوره اونم آدم مغرور و متکبریه چون خلاصه یه منی برای خودش قائله که چنین اتفاقی می افته. خلاصه آدمایی که خودشونو یه چیز دیگه می دونن بقول معروف تافته جدا بافته، اونایی که خودشونو منحصر به فرد و خاص تلقی می کنن اونایی که خودشونو صاحب همه چیز و همه کس می دونن ، چنین آدمایی یه کم باید مراقب باشن چون احتمالا دچار کبر و غرورن.

هرچند آدمای مغرور و متکبر از نظر شخصیتی دچار توهم در مورد خودشون هستند و تصویری غیر واقعی از خودشون دارن ، اونا به خاطر همین بزرگ بینی که از خودشون دارن دچار عزت نفس کاذب هم هستند علاوه بر این، روایات از خشم خدای متعال نسبت به این افراد خبر میده. یادمه روایتی دیده بودم در مورد اینکه کبر و غرور باعث میشه بوی بهشت هم به انسان نرسه!

بخاطرهمین باید گفت خوش به حال آدمای دوست داشتنی متواضع . اونایی که بقول معروف خاکی ان. اونایی که یادشون نرفته از چی بوجود اومدند . بنابه تعبیر قرآن از گل بدبو. اونایی که سفارش اسلام رو فراموش نکردند که هر کی رو می بینید فکر کنید از شما بهتره و پیش خدا عزیزتر. اونایی که به ذهنشون سپردن پیامبر اسلام و اهل بیتش در کنار فقیرترین و پایین ترین افراد جامعه روی زمین می نشستند ، با هم، هم غذا می شدند هم کلام می شدند دوست و یار می شدند تا اونجا که خیلی از اصحابشون ، و بهترین اصحابشون از همین طبقه جامعه بودند.

خوش به حال هر کی بردبار بود.

خوش به حال هر کی سخاوتمند بود.

و خوش به حال هر کی متواضع بود.