... و جعلنا لهم لسان صدق علیّا

طبقه بندی موضوعی
پیوندهای روزانه

۱۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «آیت الله جوادی آملی» ثبت شده است

رایحه محبوب

سه شنبه, ۳۰ مهر ۱۳۹۲، ۱۱:۱۶ ب.ظ

برهان صدیقین  بنابر فرمایش آیت الله جوادی آملی و بسیاری از فلاسفه اسلامی، محکم ترین و کوتاه ترین برهان اثبات خدای تعالی و توحید است. کامل ترین تقریر از این برهان را علامه طباطبایی رضوان الله علیه فرمودند که چکیده آن توجه دادن و تنبه بر ثبوت خدای سبحان می باشد و در واقع بیداری فطرت خفته است. معنای این عبارت چنین است که خدای تعالی همان واقعیت زوال ناپذیری است که تحقق و ثبوت آن، ضروری و بدیهی است.

آیت الله جوادی آملی این تقریر علامه طباطبایی را الهام گرفته از کتاب و سنت میدانند زیرا بنابر آیات کریمه قرآن، رسولان الهی از امت های خود می پرسیدند: آیا در خدا تردیدی وجود دارد؟(سوره ابراهیم - 10) و در آیه دیگری به مشهود بودن پروردگار قبل از هر چیز دیگری اشاره شده است: اولم یکف بربک انه علی کل شی ء شهید(فصلت 53)

یعنی قبل از فهم و ادراک هرچیزی، خدا شهید و مشهود است حتی قبل از شناخت خود انسان.

کلامی  به همین مضمون، منسوب به امام باقر علیه السلام است که فرمودند: لا یعرف احد احدا الا الله ؛ هیچ کس ، کسی یا چیزی را جز به خدا نمی شناسد.

این همان تقریر علامه می باشد که غیر را برداشته و از خود واقعیت به ضرورت ازلی آن راه می یابد.

علامه جوادی در ادامه مطلب چنین می آورد:

در دعای ابوحمزه ثمالی، امام سجاد علیه السلام می فرماید: و ان الراحل الیک قریب المسافه و انک لا تحتجب عن خلقک ...؛ آن کس که به سوی تو کوچ می کند مسافتش نزدیک است و تو از آفریده های خویش پنهان نیستی.

کلمه مسافت از ریشه سوف به معنای بوییدن است و چون راهنمای قافله با بو کردن خاک راه، فاصله را تا مقصد تشخیص می داد به مسیر ، مسافت گفته شده است.

جانی که محبوب را با دیده دل می بیند رایحه او را نیز با شامه باطن استشمام می کند. همان گونه که وقتی کاروان از دروازه مصر حرکت کرد بوی یوسف علیه السلام به مشام حضرت یعقوب علیه السلام که در کنعان بود رسید و با قاطعیت و تاکید گفت: من بوی یوسف را می یابم؛ انی اجد ریح یوسف.(یوسف 94)

سالکی که اهل دل است با چشم جان محبوب خویش را می بیند و با شامه دل او را می بوید و چنین می گوید: خدایا بین تو و خلق تو حجابی نیست، یعنی توجه به تو همان و دیدنت همان و بوییدن راه وصلت همان. از این رو انکار خدا بلکه شک در او محال است و اگر خدا به ما نزدیک است: فانی قریب( بقره 186) ؛ واعلموا ان الله یحول بین المرء و قلبه(انفال 24)؛ پس هرچه راه شناخت او کوتاه تر باشد وصال سریع تر و صحیح تر خواهد بود.

برداشتی از کتاب توحید در قرآن آیت الله جوادی آملی، ص 216و 217

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ مهر ۹۲ ، ۲۳:۱۶
lesane sedq

حقیقت انتظار

چهارشنبه, ۲۶ تیر ۱۳۹۲، ۱۲:۵۰ ق.ظ

مقاله ای خوندم در نشریه معارف - ش94 ، راجع به ویژگی های عقیدتی شیعیان از منظر آیت الله جوادی آملی ، که قسمتی از این مقاله اشاره داره به مساله انتظار در مکتب شیعه . فکر میکنم برای علاقمندان به معارف مهدوی این مطلب جالب و خوندنی باشه.قسمتی از اون رو درج میکنم:

 

انتظار پیروان اهل بیت عصمت و طهارت(ع)با انتظار دیگران تفاوتی عمیق دارد؛ چرا که فرقه ناجیه در انتظار طلوع شمس موجود مستور است و دیگران منتظر ستاره معدوم. به اعتقاد راسخ ما، مهدی موعود، موجود است، امّا در پندار دیگران، فقط موعود است نه موجود. تفاوت معنای انتظار در دو گروه مزبور، همان فاصله عمیق میان موجود و معدوم است که نمی‏توان مرز آن را تحدید کرد؛ زیرا یکی دل به نقش ماه خوش داشته و دیگری به نظاره آن، چشم از آسمان پر کرده است و ماه را در سپهر یافته و به انتظار اوج، فرازمندانه عروج می‏کند:

 

دلا خود را در آیینه، تو کژ بینی هر آیینه

تو کژ باشی نه آیینه، تو خود را راست کن اول

یکی می‏رفت در چاهی، چو در چَه دید او ماهی

مه از گردون ندا کردش من این سویم، تو لاتعجل

مَجو مه را درین پستی که نبود در عدم هستی

نروید نیشکر هرگز، چو کارد آدمی حنظل

 

در تبیین معنای حقیقی انتظار، روایات متعددی نقل شده است؛ از آن جمله روایتی است که ابوبصیر از حضرت امام صادق(ع) چنین نقل می‏کند: «لیُعدَنّ اَحَدُکم لخروج القائم و لو سهماً...». براین‌اساس کسی که بخواهد به واقع منتظر وجود مبارک آن حضرت باشد، باید خویشتن را مهیا سازد؛ گرچه با آماده کردن یک تیر باشد. تأمل در این روایت شریف می‏فهماند که انسان تا مرد میدان جهاد و مبارزه نشود، نمی‏تواند خویشتن را در زمره منتظران راستین آن حضرت بداند و این، همان معنای بلندی است که در ادعیه نورانی شبهای ماه مبارک رمضان به آن اشاره شده است: «وقتلاً فی سبیلک مع ولیّک فوفّق لنا.»

کسی که خویش را خواهان ظهور حضرت ولی‏عصر(عج) می‏داند و امید اصلاح امور را از آن حضرت دارد، امّا خود اهل جهاد نیست، سخن به گزاف گفته و در حقیقت، نه منتظر، که منزوی از ایشان است؛ زیرا در انتظار گشایش رایگان دشواری‌ها به دست امام عصر(عج) است و می‏خواهد در این مسیر دچار هیچ رنجی و متحمّل هیچ هزینه‏ای نگردد؛ در حالی که انتظار حقیقی ظهور آن حضرت به معنای آماده ‏سازی عِدّه و عُدّه در تمامی زمینه‏ها، از جمله مسائل نظامی و جهاد در راه خداست؛ پس کسانی توان یاری آن حضرت را خواهند داشت که کارآزموده این میدان باشند. در عرصه جهاد علمی، مسلح شدن به سلاح قلم و تیغ سخن و در عرصه عملی، تجهیز به اسلحه رزم و آموختن شیوه‏های نوین آن، لازمِ انتظار حقیقی است و کسی که میان این دو عرصه را جمع کند و به سلاح مناسب هر یک مسلح شود، به اجر هر دو جهاد نائل آید: «طوبی لَهُم وحُسنُ مَأب» البته بخش مهمّ پیروزی آن حضرت مرهون رشد فرهنگی جامعه بشری است.

نتیجه آنکه معنای عمیق انتظارِ موجودِ موعود در مکتب اهل بیت‌(ع)از سویی اقتدا به سنّت امامان هدایت(ع)و از سوی دیگر، مسلّح بودن یا مسلّح شدن به سلاح علم و ایمان برای مجاهده در راه خداست. این عبادت والا، عرصه‏های گوناگونی دارد که در هر یک عنصر انتظار تجلی خاصی دارد و به شیوه‏ای متفاوت مطرح می‏گردد.

عرصه فرهنگ از اساسی‏ترین عرصه‏ هایی است که در زمینه‏ سازی طلوع شمس مهدوی(عج)مؤثر است، از این‏رو دریافت فهم صحیح انتظار در این عرصه، سهمی اساسی در تصحیح فرهنگ انتظار دارد. امام باقر(ع) فرمود: «رحم الله عبداً حبس نفسه علینا! رحم الله عبداً أحیا أمرنا». این سخن نورانی، نمود روشنی از جلوه انتظار حقیقی در عرصه فرهنگ را به نمایش می‏گذارد؛ چرا که انسان منتظر در این عرصه باید خویش را در محدوده اوامر الهی نگه‌دارد و از قلمرو دستورهای قرآن و عترت تجاوز نکند.

امروزه، تلاش شیعیان واقعی و منتظران راستین حضرت بقیه الله(عج) باید بر احیا و انتشار معارف و مآثر قرآن و عترت(ع) متمرکز شود. حقیقت انتظار در این عرصه آن است که منتظر معتقد و عارف به حضرت ولی الله اعظم(عج) براساس معرفتش امر آنان را احیا کند و خویشتن را در محدوده اوامر ایشان مقیّد سازد تا فیض الهی از باطنش جوشیده، در ظاهرش تجلی یابد.

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ تیر ۹۲ ، ۰۰:۵۰
lesane sedq